در این پژوهش به شناسایی سرمایه اجتماعی در اعضای هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد و نیز نقش رهبری آموزش عالی در پدیدآوری این سرمایه در گروه های آموزشی دانشگاه پرداخته شده است. در این پژوهش علی – مقایسه ای، 101 نفر از اعضای هیات علمی به روش تصادفی طبقه ای برای نمونه برگزیده و بررسی شده اند. برای گردآوری داده ها دو پرسش نامه سرمایه اجتماعی و رهبری دانشگاهی به کار رفت. یافته های پژوهش نشان داد که سرمایه اجتماعی در گروه علوم تجربی که رهبران دانشگاهی آنان نقش رهبری آموزش عالی را بیش تر ایفا کرده اند، به گونه ای معنادار بیش از گروه علوم انسانی است که رهبران دانشگاهی آنان نقش رهبری آموزش عالی را کم تر ایفا کرده اند.
)