نگرشی بر رویکردهای متافیزیکی تعلیم و تربیت در زایش تراژدی نیچه

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران

2 استادیار دانشگاه هنر تهران، تهران، ایران

چکیده

فردریش نیچه ، جان تازه ای به تراژدی مدرن - به ویژه با در نظر گرفتن تراژدی کهن یونان- بخشید. به یمن وجود وی، تراژدی همزمان ندایی در گوش مدرنیته و شاخصه ای طنین انداز برای تبیین ادعاها و نگرشهای دنیای مدرن در مقابل پیشینه کلاسیک به شمار می رود. او از دل زایش تراژدی به مقوله ی متافیزیک به عنوان حقیقتی محتوم و تمامیت یافته می پردازد و با تحلیل نقش تراژدی و بهره گیری از نظریه های متعدد از جمله اراده ی معطوف به قدرت، برخی اندیشه های مرتبط با تعلیم و تربیت را شکل میدهد. این مقاله جستاری است برنگرش متافیزیکی نیچه، که تلاش می کند تا با توجه به تجربه بنیادینی که تفکر نیچه به مقوله متافیزیک داشته به تعمق برخیزد. در این مسیر، با رویکردی استنتاجی، با بررسی بن مایه های فلسفه ی نیچه و مبتنی بر مفاهیم مستخرج از آن، دلالتهای تربیتی مستنتج از آن ارایه می گردند و فلسفه وی در زایش تراژدی از منظر تعلیم و تربیت تفسیر می گردد. بر این اساس، با بهره گیری از آرای وی در زایش تراژدی، به تفسیر متافیزیک نیچه پرداخته، دیدگاه‌های ابراز شده از سوی وی در حوزه تعلیم و تربیت بررسی می گردد. آنچه حاصل می آید این است که از منظر نیچه هدف غایی تربیت، احراز مقام انسان برتر بوده و در این راستا ضمن تعارض با مفاهیم تربیتی حاصل از اخلاق مسیحیت، انسان را در مقام خلق معنا می شناسد و زندگی را زمینی می شناسد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

An Attitude in Nietzsche's approach on education metaphysics according to Birth of Tragedy

نویسندگان [English]

  • parnaz Godarzparvar 1
  • Esmaeil Bani Ardalan 2
چکیده [English]

Friedrich Nietzsche has enlivened a new life to modern tragedy, especially with regard to ancient Greece tragedy. By this fact, tragedy is not only a great and extraordinary literary and cultural achievement, but also the voice tone in the ear of modernity and a resonating and echoing index to explain the allegations and visions of modern world against the classic background. His explanation of the modern world can be both in the form of crticsis on this period and also openness to it, while his most prominent approach is due to dialectic of continuation of the living path in the midst of destruction. In fact, from then on, world history and universal views have been more comprehensive, including the tragic literature. Nietzsche has made the tragic era being marked to his name, and put behind the uncountable ideas is the world, since ancient Greece to modern Europe. He deals with metaphysics as something inevitable and totalized via The Birth of Tragedy and forms some of his education taught, based on this approach. This article investigates Nietzsche's metaphysical attitudes, which tries to respect the fundamental experience of Nietzsche's thought on metaphysical subjects. It attempts to interpret the metaphysics of Nietzsche, in The Birth of Tragedy which is built based solely on his views, where the target is to express the facts which are described by education

کلیدواژه‌ها [English]

  • Nietzsche's
  • Tragedy
  • metaphysics
  • education

مراجع

یانگ، جولیان (1390). فلسفه هنر نیچه، ترجمۀ رضا باطنی و سیدرضا حسینی، تهران: ورجاوند.
بووی، اندرو. (1385) زیبایی‌شناسی و ذهنیّت، ترجمۀ فریبرز مجیدی، تهران: فرهنگستان هنر.
Aristophanes. (1996). Frogs, ed. A. H. Sommerstein. Warminster: Aris & Phillips.
Baeumer, M. (1976). Nietzsche and the Tradition of the Dionysian. In Studies in Nietzsche
Bishop, P., ed. (2004). Nietzsche and Antiquity: His Reaction and Response to the Classical Tradition. Rochester, NY: Camden House.
Courtine, J.-F. (1993). Tragedy and Sublimity: The Speculative Interpretation of Oedipus Rex on the Threshold of German Idealism. In Of the Sublime: Presence in Question. Essays by Jean-Francois Courtine, et al., trans. Jeffrey S. Librett. Albany: State University of New York Press, 157–7.
Crooks, J. (2002) Getting over nihilism: Nietzsche, Heidegger and the appropriation of tragedy, International Journal of the Classical Tradition, 9(1): 36-50.
Enguita, J. E. E.  (2012) Schopenhauer and the young Nietzsche: From Metaphysics of Will to Metaphysics of Artist, Pensamiento, 68 (256):249-272.
Friedrich Nietzsche. (1967).  Kritische Gesamtausgabe, Werke [Nietzsche’s critical works], ed. G. Colli & M. Montinari Berlin: Walter de Gruyter.
Henrichs, A. (1982). Changing Dionysiac Identities.’’ In Jewish and Christian Self-Definition. Volume Three: Self-Definition in the Greco-Roman World, ed. Ben F. Meyer and E. P. Sanders. Philadelphia, PA: Fortress Press, 137–60.
Henrichs, A. (1993). He Has a God in Him’: Human and Divine in the Modern Perception of Dionysus. In Masks of Dionysus, ed. Thomas H. Carpenter and Christopher A. Faraone. Ithaca, NY: Cornell University Press, 13–43.
Henrichs, A. (1986). The Last of the Detractors: Friedrich Nietzsche’s Condemnation of Euripides. Greek, Roman and Byzantine Studies, 27, 369–97.
Porter, J. I. (2000a). The Invention of Dionysus: An Essay on The Birth of Tragedy. Stanford, CA: Stanford University Press.
Porter, J. I. (2000). Nietzsche and the Philology of the Future. Stanford, CA: Stanford University Press.
Rampley, M. (2000). Nietzsche, Aesthetics, and Modernity. Cambridge and New York: Cambridge University Press.
Schiller, F. [1790–2] (2003) On the Reason Why We Take Pleasure in Tragic Subjects. In Friedrich Schiller: Poet of Freedom, trans. G. W. Gregory. Washington, DC: Schiller Institute, 4: 267–83.
Schiller, F. [1791–2] (1993). On the Art of Tragedy. In Friedrich Schiller: Essays, ed. Walter Hinderer and Daniel O. Dahlstrom. New York: Continuum, 1–21.
Silk, M. S. & J. P. Stern. (1981). Nietzsche on Tragedy. Cambridge and New York: Cambridge University
Tobias, S. (2014) Nietzsche, Tragedy, and Liberal Moral Psychology. Culture, Theory and Critique. 55(3): 302-320

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار