در این پژوهش، هم سانی تعارض زناشویی والدین (زوج های نسل اول) با تعارض زناشویی فرزندان همسردار آن ها (زوج های نسل دوم) بررسی شده است. طرح پژوهش علی - مقایسه ای (تطبیقی) است. جامعه ی آماری پژوهش، برای زوج های نسل دوم، در برگیرنده زن و شوهرهای ساکن اصفهان بود که با یک دیگر زنده گی می کردند و زنان از اول تیر تا پایان شهریور در دوره های اوقات فراغت در فرهنگ سراهای این شهر شرکت کرده بودند. جامعه آماری، برای زوج های نسل اول، در برگیرنده مادران و مادرشوهرهای زنان شرکت کننده در این دوره ها بود. برای گزینش نمونه، روش نمونه گیری غیر احتمالی از نوع گلوله برفی به کار رفت که بر اساس دستور برآورد نمونه، 120 زوج به عنوان زوج های نسل دوم گزیده شدند. نمونه برآورد شده برای زوج های نسل اول، در برگیرنده 120 مادرزن و 120 مادرشوهر بود. روی هم رفته، نمونه نهایی پژوهش 480 نفر در خود داشت. برای گردآوری داده ها، پرسش نامه تعارض های زناشویی با روایی 0.71 به کار رفت. این پرسش نامه، هفت بعد از تعارض های زناشویی را می سنجد: کاهش رابطه جنسی؛ جداسازی امور مالی از یک دیگر؛ کاهش هم کاری؛ حمایت جویی از فرزند (ان)؛ افزایش رابطه فردی با خویشاوندان خود؛ کاهش رابطه خانواده گی با خویشاوندان همسر؛ و افزایش واکنش های هیجانی. داده ها برای مقایسه میانگین های مستقل با روش آماری t تجزیه و تحلیل شد. نتایج آماری به دست آمده در سطح P<0.05، نشان داد تعارض های زناشویی والدین با تعارض های زناشویی فرزندان همسردارشان هم سان است. هم چنین در همه زیر مقیاس های تعارض های زناشویی، زنان با مادران شان هم سانی دارند. هم سانی زیر مقیاس های تعارض های زناشویی میان مردان و مادران شان، تنها در دو زیر مقیاس جلب حمایت فرزندان و کاهش رابطه جنسی معنادار نبود و در پنج زیر مقیاس دیگر رابطه ای معنادار دیده شد.