سبک‌های شوخ‌طبعی، هوش هیجانی و کفایت اجتماعی در دانشجویان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد مشاوره و راهنمایی دانشگاه الزهرا(س)

2 دانشیار دانشگاه الزهرا(س)

چکیده

پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطۀ بین سبک‌های شوخ‌طبعی، هوش‌هیجانی و کفایت اجتماعی در دانشجویان انجام شد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. نمونۀ پژوهش شامل 395 نفر (196 پسر و 199 دختر) از دانشجویان گروه‌های فنی مهندسی و علوم انسانی دانشگاه‌های تهران، شهید بهشتی و خوارزمی تهران بود، که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای سنجش عبارت بودند از پرسش‌نامۀ سبک‌های شوخ‌طبعی ( HSQ )، پرسشنامۀ هوش هیجانی پترایدز و فورنهام ( TEI ) و فرم تجدید نظر شدۀ پرسشنامۀ کفایت بین‌فردی ( ICQ-R ). نتایج آزمون همبستگی نشان داد که سبک‌های مثبت شوخ‌‌طبعی (پیوند‌دهنده و خودفزاینده) با هوش هیجانی و کفایت اجتماعی و خرده مقیاس‌های آن‌ها رابطۀ مثبت معنادار دارند. سبک‌های منفی شوخ‌طبعی (پرخاشگرانه و خودشکن) با هوش هیجانی و خرده مقیاس‌های آن‌ رابطۀ منفی معنادار دارند. سبک منفی خودشکن با کفایت اجتماعی رابطۀ منفی معنادار دارد و همچنین سبک‌های منفی شوخ‌طبعی با برخی از زیر مقیاس‌های کفایت اجتماعی رابطۀ منفی معنادار دارند. بین هوش هیجانی و کفایت اجتماعی و همچنین بین زیر مقیاس‌های آن‌ها رابطۀ مثبت معنا‌داری وجود دارد، به جز دربارۀ زیر مقیاس‌های خود‌افشایی، کنترل عواطف و خوش‌بینی، که رابطۀ معناداری به دست نیامده است. نتایج آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیر هوش هیجانی و سبک خودفزاینده شوخ‌طبعی پیش‌بینی‌کننده‌های کفایت اجتماعی دانشجویان هستند. و نتایج آزمون تحلیل واریانس دو راهه نشان داد که متغیر جنسیّت در سبک‌های منفی شوخ‌طبعی و متغیر رشته در سبک شوخ‌طبعی پیوند‌دهنده تأثیر دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Investigating the Relationship of Humor Styles, Emotional Intelligence and Social Competence among University Students in Tehran

نویسندگان [English]

  • hamideh ghanbari 1
  • mah-sima pourshahriari 2
چکیده [English]

The aim of this study was investigating the relationship of humor styles, emotional intelligence and social competence in university students of Tehran. The sample of this descriptive-correlational study included 395 students (196 male and 199 female) from faculties of technical sciences and humanities in universities of Tehran, Shahid Beheshti and Kharazmi who were selected through cluster random sampling method. To collect the data, Humor Styles Questionnaire (HSQ), Trait emotional intelligence (TET) and Social Competence Questionnaire (Revised version) (TCQ-R) were administered to the sample. The results of correlation analysis showed positive significant relationship of positive humor styles (affiliative and self-enhancing) with emotional intelligence, and social competence and their subscales. There was also negative significant relationship between negative humor styles (aggressive and self-defeating) and emotional intelligence and its subscales. There was a significant negative relationship between self-defeating negative style and social competence, and a significant negative relationship between negative styles with some of the social competence subscales. There was also a positive significant relationship between emotional intelligence and social competence and their subscales, except for subscales of self-disclosure, emotional control and optimism, for which no significant relationship was found. The results of multiple regression analysis showed that emotional intelligence and self-enhancing styles are predictors of social competence in students. The result of two-way ANOVA showed that participants’ gender influenced the negative humor styles. It was also found that the students’ field of study had an impact on affiliative humor style.

کلیدواژه‌ها [English]

  • : Humor styles
  • emotional intelligence
  • social competence
  • Students

مراجع

احمدی ازغندی، علی.، فراست معمار، فرزام.، تقوی، سید حسن و ابوالحسنی، آزاده‌ (1385). روایی و اعتبار پرسشنامه رگۀ هوش هیجانی پترایدز و فارنهام. فصلنامه روان‌شناسان ایرانی، 10، 168-157.
اکبر‌زاده، نسرین‌ (1383).هوش هیجانی ـ دیدگاه سالوی و دیگران ‌، تهران:‌ فارابی.
پولادی ری‌شهری، علی و گلستانه، موسی‌ (1387). روان‌شناسی شوخ‌طبعی. تهران:‌‌ نسل نواندیش.
سیاروچی، ژوزف.، فورگاس، ژوزف و مایر، جان. (1383). هوش هیجانی در زندگی روزمره، ترجمۀ اصغر نوری، امام‌زاده‌ای و حبیب‌اله نصیری، اصفهان: نوشته.
علی‌نیا کروئی، رستم.، دوستی، یار علی.، دهشیری، غلامرضا و حیدری، محمد حسن‌(1387). سبک‌های شوخ‌طبعی، بهزیستی فاعلی و هوش هیجانی در دانشجویان. فصلنامه روان­‌شناسان ایرانی، 5(‌18): 169-159
گلمن، دانیل‌(1382). هوش هیجانی، ترجمۀ نسرین پارسا، تهران: رشد.
Babosik, Z. (2008). Social competence. Practice and theory in systems of education, Vol 3, N 1. P 23-26.
Cann, A., & Calhoun, G. (2001). Perceived personality associations with differences in sense of humor: stereotypes of hypothetical others with high or low sense of humor. Humor: international Journal of humor research, 14(2): pp. 117-130.
Craig, A., Tran, Y., Hermens, G., Williams, L. M., Kemp, A., Morris, C. & Gordon, E . (2009). Psychological and neural correlates of emotional intellilgence in a large sample of adult males and females . Personality and individual differences. 46, 111-115.
Dyck, K. T.H., Holtzman, S.(2013). Understanding humor styles and well-being: The importance of social relationships and gender. Personality and Individual Differences. Vol 55(1), 53-58
Dubois, D. L. & Felner, R. D. (1996). The quadripartite model of social competence: Theory and applications to clinical intervention. In M. A. Reineke, F. M. Dattilio, & A. Freeman (Eds.), cognitive therapy with children and adolescence (pp. 124-148). New York, Ny: The Guilford Press.
Fry, P. S. (1995). Perfectionism, humor and potimism as moderator of health outcomes and determinants of coping style pf women executives. Genetic, social & General psychology Monographs. Vol 121, 211-245.
Fuhr, M. (2002). Coping humor in early adolescence. Humor: international Journal of humor research, 15 (3): pp. 283 - 304.
Greven, C., chamorro- Premuzic, t., Arteche, A. & Furnham, A. (2008). A hirerarchical integration of dispositional determinants of general health in student: the Big Five, trait emotional intelligence and humor style. Personality and individual difference. 44, 1562-1573.
Graham. E., Papa, M. & Brooks, G.(1992). Functions of humor in conversation: Conceptualization and measurement. Western Journal of Communication, 56(2), 161-183.
Gignac,G.E.,Karatammoglou, A., Wee,S. & Palacios, G.(2014). Emotional intelligence as a unique Predictor of individual differences in humour styles and humour appreciation. Personality and Individual Differences. Vol 56, 34-39.
Kanning,  u. P.(2006). Development and validation of a German-Language version of the interpersonal competence Questionnair(ICQ): European Journal of psychological Assessment, 22( 1): 43-51.
Kazarian, S. S., & Martin, R. A. (2004). Humor styles, personality, and well-being among Lebanese university students. European journal of personality, 18, 209-219.
Kuiper, N. A., Grimshaw, M., Leite, C. & Kirsh, G. (2004). Humor is not always the best medicine: Specific components of sense of humor and psychological well-being. Humor: International Journal of Humor Research, 17, 135-168.
Lopes, P. N, Salovey, P. & Straus, r. (2003). Emotional intelligence, personality and the perceived quality of social relationships. Personality and individual differences. 35( 3): pp.641-658.
Martin,R.A., Puhlik-Doris,P., Larsen,G., Gray, J., & Weir, K.(2003). Individual differences in uses of humor and their relation to psychological well-being: Development of the humor styles questionnair. Journal of Research in personality, 37, 48-75.
Marquez, P. G-O., Martin, R P., & Brackrtt, M. A. (2006). Relating emotional intelligence to social competence and academic achievement in school students. Psicothema. 18, supl., pp. 118-123.
Miczo, N. (2004). Humor ability, unwillingness to communicate, loneliness and perceived stress: Testing a security theory. Communication studies, vol, 55(2): 209-226.
Murphy, K. R. (2006). A Critique of Emotional intelligence: What are the problems and how can they be fixed? Lawrence erlbaum associates, INC. Publishers mahwah, New Jersey.
Petrides, K. V., & Furnham, A. (2000). Gender differences in measured and self-estimated trait emotional intelligence. Sex Roles, 42 . 449-461.
Petrides, K. V., & Furnham, A. & Martin, G. N. (2004). Estimates of emotional and psychometric intelligence: evidence for gender-based stereotypes. the Journal of social psychology, 144(2),  pp. 149-162.
Riggio, R. E., & Lee, J. (2007). Emotional and interpersonal competencies and leader dewelopnent. Human Resource Management  Review, 17, 418-126.
Sultanoff, S. M. (1995). What is humor. Therapeutic  humor, Ix (3), 1-13.
Schutte, N. S. (2001). Emotional intelligence and interpersonal relations. The Journal of social psychology. 141(4): 523-536.
Vernon, P.A., Villani, V.C., Schermer, J.A., Kirilovic, S., Martin, R.A., Petrides, K.V., Spector, T.D., et. Al.(2009). Genetic and Environmental Correlations Between Trait Emotional Intelligence and Humor Styles. Journal of Individual Differences. Vol. 30(3):130-137
Young, M.  M., (1988). Humor and social competence in middle childhood. A Dissertation in Hom Economics submitted to the graduate faculty of Texas Tech University in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of doctor of Philosophy.
Yip, J.A. & Martin, R. A. (2006). Sense of humor, emotional intelligence and socialcompetence. Journal of research in personality, 40, 1202-1208.                                                                                         
 
اندیشه های نوین تربیتی
دوره 12، شماره 3
آبان 1395
صفحه 79-108

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار